Poesia U' MARI

Veni e va lu beddu mari,
quannu ‘joca no’ so’ lettu
chi lu vidi nu’ po’ stari
d’ammirarlu cu’ dilettu.
Sutta ‘i raggi di lu suli,
ca lu vesti d’azzurru cielu,
splenni lucidu e dà caluri
di ‘nu svolazzanti velu.
Li so’ unni fannu scuma
S’assicutunu spumeggianti
Dannu vista e, nu’ si consuma
Lu spittaculu brillanti.
Beddu mari ca dai vista
E, rinfrischi tanta genti,
lu’ to’ lettu è ‘na gran pista,
unni curri sempre lucenti.
Veni e va lu beddu mari,
quannu ‘joca no’ so’ lettu
cumi si fa a nu’ talari
lu so’ spittaculu, ch’è dilettu?
Curriemu tutti ad ammirari
Chistu donu accussì divinu
Anchi cu nu’ sa natari,
lu po’ gustari da vicinu!